Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

H πίεση

Είχε να κάνει με ένα σταφύλι νομίζω ίσως και να ήταν δυο όμως ή τρία
ή ακόμα τέσσερα και πέντε ίσως, λογικά,
αλλά κ παραπάνω θα έλεγε κανείς,ναι σίγουρα παραπάνω, αλλά έχει σημασία?
Υποθέτω πως έχει, ναι μάλλον έχειή είχε ή κάποτε θα έχει στο μέλλον ίσως...
αλλά ο χυμός ήταν ωραίος, πολύ ωραίος
έτσι θυμάμαι τουλάχιστον,
και τα σταφύλια, ναι τα ζούπηξα μες την παλάμη μου κ εγίναν ένα,
από αυτά ένα ήταν ωραίο μεγάλο, άλλα μικρά και κακομούτσουνα,
όμως δε τα θυμάμαι καλά τα υπόλοιπα.
Σημασία είχε το ζουμί που έδωσαν,
και έδωσαν πολύ
και δημιούργησαν μια άμορφη μάζα στο τέλος,
μάζα ωραία λέξη,
μικρά κ μεγάλα χαθήκαν και όλα δώσαν την ίδια ουσία, που χρησίμευσε για 5 ξεδιψαστικά λεπτά κ μετά ξεχάστηκαν...

5 σχόλια:

Spy είπε...

Καλά κρασιά, δηλαδή...

Shadowface είπε...

Ποιο κρασι ξυδι γίνανε!

Devil's Advocate είπε...

Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις ή ίσως και όχι. Ίσως απλά να θέλεις να μας πεις για τα σταφύλια και τίποτε παραπέρα αλλά αν θέλεις να μας πεις και κάτι παραπάνω τότε να σου πω τη γνώμη μου...

Μπορεί λοιπόν το ζουμί τους να ήταν τοσο νόστιμο που παρότι κράτησε μόνο 5 ξεδιψαστικά λεπτά η γεύση του να έμεινε πολύ καιρό μαζί σου.

Ωραίο ποστ πάντως, πρωτότυπο

o geros είπε...

Σε μια τέτοια κατάσταση νιώθω πως είμαστε εδώ και χρόνια! Ότι δηλαδή, κάποιοι μας στίβουν και πίνουν το ζουμί μας και μάλιστα το βρίσκουν και υπέροχο! Και, το ζουμί αυτό αποτελείται από σκέψεις καλές και μέτριες, όπως ακριβώς και τα τσαμπιά...

Σταλαγματιά είπε...

Μυστήριος ο χυμός σου…σταφύλι στην καρδιά του χειμώνα …