Στη γωνία σκονισμένο
νικημένο απ'το ραδιόφωνο
κάθεται ανασκουμπωμένο
ένα παλιό γραμμόφωνο
κ θαρρεί πως γέλασε
της καρδιάς τον χάρτη
όταν άξαφνα θαρρώ
το κοίταξε ένα μάτι
νιώθει δυό χέρια στιβαρά
να το ανακαθούνε
μα τρέμαν κάπως λυπηρά
ανδρός μικρού να είναι
ξέρω πως είσαι αλλοτινό
παλιό σαν κ εμένα
άκουσε γέρικη φωνή
παίξε λίγο για μένα
μια ακατανίκητη χαρά
μέσα του πια κυλούσε
κ μελωδία ουράνια
να βγάλει προσπαθούσε
μα ήταν το ηχείο του παλιό
ίσως γαλβανομένο
κ ενός ποντίκου τσιριχτό
έβγαλε το καημένο
μη σε τρομάζει θυσαυρέ
πως δε λαλάς σαν πρώτα
κ εμένα τα δικά μου αυτιά
άλλη τραβάνε ρώτα
Α.Ζ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Όποιος θέλει μπορεί να μου πεί μια λέξη και θα γράψω ποίημα για αυτήν στο επόμενο ποστίδιο.
Ναι ε;
Με προκαλείς τώρα, είπα να σχολιάσω τους αναγραφόμενους στίχους αλλά τώρα θα σε βάλω σε δοκιμασία:)))
Θα σου πω την αγαπημένη μου λέξη
"θύμησες"
Περιμένω να διαβάσω τι θα σκαρώσεις :)
(Κι εγώ): Ναι, ε; Κι εγώ θα σου πω την αγαπημένη μου λέξη: Κουλουβάχατα!
Να σε δω τώρα, κάβουρα! Και αν θέλεις - για να σε... διευκολύνω - γράψε μόνο ένα ποίημα που να έχει και τις «θύμησες» και τα «κουλουβάχατα», βρε!
ΥΓ: Καλό το ποίημα! Ό,τι πρέπει για... γέρους σαν κι εμένα!
Τα ποιήματα και των 2 είναι έτοιμα αλλά περιμένω μέχρι την παρασκευή μήπως θέλει και κάποιος άλλος.
Δημοσίευση σχολίου