Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

To βότσαλο

Το παιδί έσκυψε σιγά σιγά, έριξε ένα συνομοτικό βλέμμα και το σήκωσε.
Ήταν ένα άσπρο βότσαλο, λείο περίπου ίσο με την παλάμη του, πως βρέθηκε τάχα εδώ;
Το ψηλάφισε λίγο ακόμα και το ζύγισε, ναι, ήταν τέλειο.
Το πέταξε ελαφρά και αυτό αναπήδησε με περίσσια χάρη και προσγειώθηκε πάνω στα 2 δακτυλά του.
Φαινόταν αρκετά αεροδυναμικό.
Κοίταξε τριγύρω αλλά δεν βρήκε άλλα βότσαλα να το τσουγκρίσει,
ήθελε να το πετάξει ψηλά αλλά θα έβρισκε στο ταβάνι της πυλωτής.
Έτρεμε,λες και μια ενέργεια το διαπερνούσε ολόκληρο.
Ξαφνικά , στην θυμησή του ήρθε αβίαστα η θάλασσα.
Παλιά την βλέπανε, πριν χτιστεί η 7όροφη εκείνη πολυκατοικία, ήταν ωραία να την αγναντεύεις, αλλά και να την ακούς., τόσο ωραία.
Αφαιρέθηκε, το γαλάζιο της χρώμα γέμισε τις ιδέες του, και εκείνο το αεράκι το δροσερό,
όχι σαν αυτό του κλιματισμού, να χαίρεσαι να ιδρώνεις και να σε φυσάει,και όχι να σου
φωνάζουν μην κρυώσεις.
Διάφανη η θάλασσα όπως κάθε αυτονόητη αλήθεια, να μη φοβάσαι να βυθιστείς σε αυτήν.
Διάφανη, σαν τα τζάμια της απέναντι πολυκατοικίας αλλά αυτά μόνο κρύβουν.
Το χέρι του έσφιξε σαν από μόνο του, βότσαλο και παλάμη γίναν ένα, ένα τσίμπημα και το παιδί τέντωσε να πιάσει πάλι τη θάλασσα να βυθιστεί μέσα της, να πετάξει το βότσαλο πίσω από εκεί που ήρθε.
Όμως αντι για μπλουμ άκουσε ένα σκράτς και χιλιάδες μικρά γυαλιά ακτινοβολούσαν παντού πλέον τον ήλιο.

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Η ανεπαίσθητη ευχαρίστηση της ιδιοσυγκρότησης.

Φοβού τους κουτσούς, διότι έχουν ακόμη ένα πόδι για να σε κλωτσήσουν.

Φοβού τους χορτάτους,διότι χόρτασαν από σένα.

Φοβού τους πιστούς,διότι έχουν χάσει την πίστη στον ευατό τους.

Φοβού τους εύστροφους,διότι ποτέ δε θα ευτυχήσουν σε αυτό τον κόσμο.

Φοβού τους βρυκόλακες,διότι προφανώς δεν υπάρχουν.

Φοβού τους ολίγους,διότι είναι η πλειοψηφία πλέον.

Φοβού τους μαθηματικούς,διότι και αυτοί ου γαρ ξέρουσι τι ποιήσει.

Φοβού τις χορεύτριες,διότι θυμήζουν τι σημαίνει να λάμπεις για λίγο.

Φοβού τους ντροπαλούς,διότι θα κάνουν σε λάθος στιγμή την επαναστασή τους.

Φοβού την ομορφία,διότι αυτή δημιούργησε την ασχήμια.

Και τέλος φοβού τα μπιζέλια,διότι παρα είναι σφαιρικά για να υπάρχουν στην φύση.

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Α-ρ-κ-ο-υ-δ-ι-α-ρ-η-ς

Είχα καιρό να γράψω διότι έτσι έπρεπε,
περικοκλάδες μπλέχτηκαν στις σκέψεις μου
και σαν σαμάνος έρημο έκανα το μυαλό μου

και από την πέτρα τη ζεστή που μ'έκαψε
μικρό λιοπύρι φάνταζε η καρδιά μου
κι η φαντασία μου θαρρείς ξεπέζεψε
σαν άσπρο άλογο μπροστά μου

μα και τα κουλουβάχατα που άφησα
τώρα ξεχύθηκαν μπροστά μου
μα τι ωραιά μοιάζουν τώρα πια
που άτακτα γίναν τα ονειρά μου

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Παραγγελία πρώτη.

Περιδιαβαίνωντας ρωτά
αναπολλώντας ψάχνει
πώς κάποτε είχε κ αυτός
το λόγο να υπάρχει

είχε ξεχάσει την χαρά
κρύφτηκε απ'την ελπίδα
η αλήθεια σαν επρόβαλλε
έμοιαζε καταιγίδα

σε όλου του κόσμου τη σιωπή
έψαξε τη σοφία
βιβλία τόνους διάβασε
να βρεί την γοητεία

το κάλλος περιφρόνησε
και έχασε το πάθος
σε πλήθος στέκεται τρανό
και νιώθει πιο μονάχος

το νόημα χανότανε
η σκέψη αφηρημένη
και κάθε μύχια κραυγή
έμοιαζε φιμωμένη

μάταια μοιάζαν τώρα πια
του κόσμου γεγονότα
δώσε σημάδι ουρανέ
χάραξε ρότα

αφουγκραζόμενος αυτά
σαν να κουράστηκε
με θέματα φιλοσοφικά
τι καταπιάστηκε;

είχε να βγάλει τις φακές
και από το φούρνο
και να ποτίσει στο κηπάκι του
τον προύνο

σωκράτη,πλάτωνε σοφέ
αχ με ατίμωσες
να προπληρώσω τη δεή
δε μου το ΘΥΜΗΣΕΣ

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Αλλοτινές εποχές

Στη γωνία σκονισμένο
νικημένο απ'το ραδιόφωνο
κάθεται ανασκουμπωμένο
ένα παλιό γραμμόφωνο

κ θαρρεί πως γέλασε
της καρδιάς τον χάρτη
όταν άξαφνα θαρρώ
το κοίταξε ένα μάτι

νιώθει δυό χέρια στιβαρά
να το ανακαθούνε
μα τρέμαν κάπως λυπηρά
ανδρός μικρού να είναι

ξέρω πως είσαι αλλοτινό
παλιό σαν κ εμένα
άκουσε γέρικη φωνή
παίξε λίγο για μένα

μια ακατανίκητη χαρά
μέσα του πια κυλούσε
κ μελωδία ουράνια
να βγάλει προσπαθούσε

μα ήταν το ηχείο του παλιό
ίσως γαλβανομένο
κ ενός ποντίκου τσιριχτό
έβγαλε το καημένο

μη σε τρομάζει θυσαυρέ
πως δε λαλάς σαν πρώτα
κ εμένα τα δικά μου αυτιά
άλλη τραβάνε ρώτα

Α.Ζ

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Η σκιά του οβελίσκου

Ήταν σίγουρα εμφανές ότι η διάσπαση προσοχής, που με κατατρέχει ανά καιρούς θα έμενε να αποτελούσε αναπόσταστο κομμάτι τη ζωής μου και μάλιστα του τέλους της όπως τελικά προέκυψε. Θυμίζω στους νέους αναγνώστες τον τραγικό θάνατο μου από 2 δεινοσαύρους λόγω νομοθεσιακών διαφορών(και της διόλου ευκαταφρόνητης διαφοράς μεγέθους που μας διείχε και έληξε τα επιχειρήματα από μεριάς μου).
Έιχα δεί την σκιά στα πόδια μου και είχα κάνει την παρατήρηση ότι μέχρι πρότυνως είχε ξαστεριά, και θα είχα γυρίσει να κοιτάξω πίσω μου άν ένα αναθεματισμένο σαλιγκάρι δεν διέγραφε με απόλυτη ακρίβεια παραβολική πορεία μπροστά στα πόδια μου.
Σκέφτηκα λοιπόν να μετρήσω πρώτα την πορεία να υπολογίσω την ακτίνα και να φτιάξω μία στατιστική για τι είδους κινήσεις ακολουθεί το σαλιγκάρι που θα επαναλαμβάνονταν σε κάθετο και κεκκλημένο επίπεδο ώστε να αποδείξω ότι οι μαγνητικές γραμμές της γής επιρρεάζουν και τα έντομα.
Αφού τελείωσα θυμήθηκα ότι κάτι έπρεπε να είχα κάνει.
Και τότε με πλάκωσε ο οβελίσκος και σκοτώθηκα.
Αλλά έμαθα ένα πολύτιμο μάθημα.
Η βαρύτητα είναι ανεπιρρέαστη της πορείας του σαλιγκαριού.
Θα το σημείωνα και στο μπλοκάκι μου αλλά το χέρι μου είχε πολτοποιηθεί, κρίμας και φορούσα και καινούριο ρολόι.
Αλλά τώρα που είπα ρολόι, αχ , ο χρόνος τι σου είναι, παλιά οι άνθρωποι δρούσαν με 25ωρο βιολογικό ρολόι το ξέρατε?

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

H πίεση

Είχε να κάνει με ένα σταφύλι νομίζω ίσως και να ήταν δυο όμως ή τρία
ή ακόμα τέσσερα και πέντε ίσως, λογικά,
αλλά κ παραπάνω θα έλεγε κανείς,ναι σίγουρα παραπάνω, αλλά έχει σημασία?
Υποθέτω πως έχει, ναι μάλλον έχειή είχε ή κάποτε θα έχει στο μέλλον ίσως...
αλλά ο χυμός ήταν ωραίος, πολύ ωραίος
έτσι θυμάμαι τουλάχιστον,
και τα σταφύλια, ναι τα ζούπηξα μες την παλάμη μου κ εγίναν ένα,
από αυτά ένα ήταν ωραίο μεγάλο, άλλα μικρά και κακομούτσουνα,
όμως δε τα θυμάμαι καλά τα υπόλοιπα.
Σημασία είχε το ζουμί που έδωσαν,
και έδωσαν πολύ
και δημιούργησαν μια άμορφη μάζα στο τέλος,
μάζα ωραία λέξη,
μικρά κ μεγάλα χαθήκαν και όλα δώσαν την ίδια ουσία, που χρησίμευσε για 5 ξεδιψαστικά λεπτά κ μετά ξεχάστηκαν...