Η ζωή είναι σκληρή μου είπε ένας φίλος μου την ώρα που ρούφαγε τον καφέ του,
σχολιάζοντας τα τελευταία γεγονότα.
Ε λοιπόν ξέρετε κάτι η ζωή δεν είναι σκληρή, είναι λάθος να το λέμε αυτό.
Η ζωή είναι αηδιαστικά ουδέτερη κ όταν συμβαίνει κάτι είναι συνέπεια αλληλουχίας γεγονότων που επίσης είναι εκνευριστικά ουδέτερα.
Το σκληρό είναι το ότι εμείς σαν άνθρωποι δεν αντέχουμε στη σκέψη αυτή.
Δηλαδή ότι μπορεί να την πληρώσουμε ενώ είμαστε καλοί.
Τι είναι καλό όμως?
Κ αυτό δικό μας κατασκεύασμα είναι. Δεν υπάρχει καλό κ κακό.
Κ δεν υπάρχει γκρί.
Υπάρχουμε εμείς κ ο σεβασμός μας προς τους συνπορευτές μας στην ζωή.
Και δεν εννοώ μόνο τους ανθρώπους αλλά κ την φύση.
Γιατί κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι αποτελούμε μια τρίχα της κουβέρτας που είναι το σύμπαν,κ παγερά αδιάφορο το αφήνει το σύμπαν που υπάρχει ζωή.
Θα έλεγα πως η ζωή είναι τόσο εύθραυστη, γιατί δεν έπρεπε να υπάρχει.
Συντομη παύση εδώ.
Υπάρχει όμως και τα καταφέρνει διότι δεν έχει συναισθηματισμούς.
Δεν ήταν ουτε καλό ούτε κακό το ψάρι που φάγατε προχτές, απλά έτυχε να περνάει απο εκεί.
Απλά έτυχε να μην καταλάβει ότι ζει σε μικρογραφία και ότι απο εδώ μέχρι τον απέναντι βράχο δεν έπρεπε να βολτάρει,και ας έζησε όλη του την ζωή εκεί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Από μια άποψη, το γεγονός ότι είναι ουδέτερη, είναι αυτό ακριβώς που την κάνει σκληρή.
Πιστεύω ακράδαντα πως αν δεν είχατε βάλει αυτήν την "σύντομη παύση εκεί", το κείμενό σας θα ήταν φτωχότερο.
@Σοφία ακριβώς
@Αγαπητέ Spy καμιά φορά το γραπτό κείμενο εμποδίζει, οπότε έχεις δίκιο¨)
Ας αναφερθώ σε δυο μόνο πράγματα: τα μπαρμπούνια και το σχόλιο του κατασκόπου.
Τα μπαρμπούνια, εκάστοτε, τα εκτρέφουμε. Οπότε δεν ήταν το λάθος του μπαρμπουνιού, αλλά το λάθος του σπέρματος. Αλλά το σπέρμα είναι κάτι που βάζουμε στο έδαφος και άρα τα μπαρμπούνια είναι λαχανικά.
Ο δε πληθυντικός του σχόλιου με εντυπωσίασε.
Προφανώς μπορώ να κάνω και σοβαρά σχόλια αλλά από την στιγμή που αποφάσισα να αναφερθώ σε δύο μόνο πράγματα, δε μπορώ παρά τέταρτο.
ξέρεις τι;
μου θύμισες ένα παλιότερο ποστ μου που είχα γράψει πως η ζωή είναι και πόρνη και πουτάνα!
κάπως έτσι το σκέφτομαι και εγώ..
Σύμφωνοι αλλά μην αναλωνόμαστε στο πόσο σκληρή είναι η ζωή η την ασημαντότητα της μέσα στο σύμπαν. Αυτό έχουμε and let's make the best of it.
Ο fading shadows έκανε την έκπληξη! Αρκούμαι μόνο να πω ότι η ζωή είναι δική μας και της δίνουμε την πορεία που εμείς επιλέγουμε. Είναι τραγικό όμως, το ότι κάποιοι ξεκινούν με καλύτερες βάσεις από κάποιους άλλους και αν υπάρχει ο «στίβος της ζωής» τότε οι δεύτεροι έρχονται πάντα... δεύτεροι...
Δημοσίευση σχολίου