Αχπλεμιρνεκακιστλιβάν

Βλέπω...
Βλέπω ανθρώπους να πηδάνε από μπαλκόνια, βλέπω ανθρώπους να βγαίνουν σε παράθυρα να σχολιάζουν αυτούς που πηδάν, βλέπω άτομα με μπαλκόνια να ευθύνονται για αυτούς που πηδήξαν από τα μπαλκόνια, βλέπω ανθρώπους με μπαλκόνια να έχουν βγεί στα παράθυρα, βλέπω παράθυρα κ μπαλκόνια να γίνονται μαλλιά κουβάρια, βλέπω κ κουβάρια κ κουφάρια κ σήψη κ παρακμή μέσα στα παράθυρα κ βγαίνω στο μπαλκόνι μου κ δε βλέπω πια παράθυρα ούτε ''μπαλκόνια'' ,παρά μόνο απέναντι το ανθοπωλείο κ σκέφτομαι τι ωραία να έπαιρνα μια γλαστρούλα για το μπαλκόνι μου...την αγοράζω, την βάζω πλουμιστή πλουμιστή μπροστά στην τηλεόραση κ ησυχάζω.

Αντίο

Σήμερα τα ξημερώματα έφυγε απο την ζωή(εκοιμήθη) ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ύστερα από άνιση μάχη με τον καρκίνο. Πολλοί ήταν αυτοί που τον έκριναν για τα έργα κ τα λόγια του, για άλλους παρά ήταν διαχυτικός, για άλλους δε τηρούσε σωστή προς την εκκλησία εικόνα κ κατά άλλους ήταν υποκριτής Ένα είναι σίγουρο όμως, δεν έπαψε ποτέ να είναι γνήσιος φιλλέλην κ προσπάθησε πολύ ώστε η εκκλησία να ξαναέρθει σε επαφή με τους νέους, που πλέον τόσο πολύ έχουν απομακρυνθεί από αυτή(κ με το δίκιο τους σε κάποιες περιπτώσεις).Έζησε σε μια εποχή που η πίστη στο θεό θεωρείται μεσαιωνική αξία κ τροχοπαίδι, δε θα κρίνω αυτή την άποψη, θα πω όμως το εξής, όταν χάνεις την πίστη σε κάτι ιδεατό εύκολα χάνεις κ την πίστη κ στα υπόλοιπα πράγματα για προφανείς λόγους (είναι χειροπιαστά κ άρα ίσως αδιάφορα).
Κ κλείνωντας ένα έχω να πω.
Αντίο Χριστόδουλε κ εμείς σε πάμε...

Βιασύνη

Κ να ξυπνάς όπως κάθε πρωί κ να βασανίζεσαι απο τις σκέψεις σου,θα προλάβω,δε θα προλάβω...κ να καταπίνεις το γάλα σαν φάρμακο, να μπουκώνεις το στόμα ψωμί μαρμελάδα,βούτυρο κ να κάνουν γιορτή τα ψίχουλα στην μπλούζα σου κ τα μυρμύγκια στο πάτωμα,κ να τρέχεις πάνω κάτω τις σκάλες,ένας μικρός σαλτιμπάγκος που κ ο ίδιος αναρωτιέται που βαδίζει, να γελάς να θυμώνεις κ να χαίρεσαι μόνος η με παρέα στη βουή του δρόμου, του γραφείου,εκείνου του μικρού καφέ στην σόλωνος που τόσο καιρό εχεις να πας τώρα που το σκέφτεσαι...κ να φορτώνεσαι βιβλία,καφέδες,τσάντες κ να φορτίζεσαι κ να αγχώνεσαι κ να γελάς με τους περαστικούς κ αυτοί με εσένα, κ να σκοντάφτεις κ να σκοντάφτουν μαζί κ οι λέξεις κ τα χρώματα να χάνουν τις αποχρώσεις κ να γυρίζει ο λογισμός κ ησυχία να μη βρίσκει, να λαχανιάζεις,να κοντοστέκεσαι κ ξαφνικά να βλέπεις μια γλάστρα με ένα μικρό λουλούδι...κ να θυμάσαι το χωριό σου,την αυλή,τα δένδρα,εκείνο το γέρικο πλάτανο που ξαπόσταζες στη σκιά του...κάνεις λίγο πίσω κ εδώ έχει σκιά από το ψηλό αυτό κτήριο μπροστά σου, γνώριμο όπως όλα, τσιμέντο πάνω σε τσιμέντο πάνω στον ιδρώτα σου.Πόσο διαφορετική η σκιά του,κρύα με σκοπό όχι σαν του καημένου του πλατάνου που άτιμα κόψανε εκείνο το καλοκαίρι, κουφάρι νεκρό αλλοτρυνών αναμνήσεων τώρα.
Ζηγώνεις στο δίπλα τοίχο,υγρός από τα κλιματιστικά κ μαδημένος από την κακουχία, νιώθεις να πνίγεσαι...το δένδρο,εκείνο το δένδρο,νομίζω το βλέπω τώρα μα όχι,δε μπορεί, δε γίνεται... βαραίνει ο ουρανός λες κ θα βρέξει,κ τρίζει η γη κάτω απ'τα πόδια σου, κοιτάς πάνω, σκιά πλανιέται, σκοτείνιασαν στις ταράτσες οι μπουγάδεςκ ξαφνικά βλέπεις πάλι το δένδρο,τις ρίζες του να σπάνε τα πεζούλια, τα κλωνάρια να μπλέκονται στα μαλλιά σου κ να πονάς αλλά όχι,όχι εσύ,η φύση, η φύση που έχασες,η αθωότητα στερνή σταγόνα σε ένα ποτήρι που ξεχείλησε πριν χρόνια. Σταγόνες που μαζευτήκαν κ γίναν χείμμαρος,ποτάμι κ σε παρασέρνουν, σταγόνες που είναι τόσο ίδιες μα καθόλου όμοιες...
Ανοίγεις την ομπρέλα,κάνεις δυό βήματα πίσω... δεν ακούς τη βροχή πλέον, αμάξια, περαστικοί,κορναρίσματα,βρισιές,θόρυβος...κλείνεις την ομπρέλα... βροχή κ ησυχία.

Αφιέρωση

Μες στα παλιά καρνάγια
ακούς τις νύχτες μια φωνή
απ'τα καράβια τα ρημάδια
που πια κανείς δε τα πονεί.

Στίχοι:Λευτέρης Παπαδόπουλος

Δε το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι

Η μικρή μας αγελάδα
βόσκει κάτω στη λιακάδα
μικρά χόρτα κ μεγάλα
για να κατεβάσει γάλα

Λογοτεχνική ανάλυση

1)Πιστεύω πως η αγελάδα έιναι το κράτος που εκμεταλεύεται τους πολίτες(χόρτα) ώστε να πετύχει τους σκοπούς του(κατεβάσει γάλα).
2)Βασικά διαφωνώ πιστεύω πως η αγελάδα είναι ο λαός που άβουλος νομίζει πως μόνος σκοπός της ζωής του είναι να τρώει κ να βγάζει χρήμα(γάλα).
3)Εγώ αγαπητοί συνάδελφοι θα έλεγα πως το σημαντικό είναι η λέξη λιακάδα που μαζί με το πράσσινο των χόρτων προωθεί την επάνοδο του σοσιαλισμού ώστε να επιτευχθεί καλύτερα με την συνεργασία όλων των τάξεων (μικρά χόρτ κ μεγάλα) ο στόχος της κοινωνίας (κατεβάσει γάλα) .
4)Εγώ θα έλεγα πως περιέχει ένα οικολογικό μήνυμα για το πώς θα έπρεπε να έιναι μια φυσιολογική αγελάδα κ πως έχει καταντήσει με την ζήτησει για παραγωγή κ των υπερσταβλισμό των ζώων σήμερα.
5)Εγώ πιστεύω πως ο ποιητής αναφέρεται στη μελλοντική αποίκιση πλανητών όπου οι αγελάδες θα είναι μικρές λόγο τις υπερβολικής βαρύτητας του οικοσυστήματος.
6)Εγώ ρε παιδιά νομίζω πως λέει απλά για μια αγελάδα.
Ουυυυυυυυ μπουυυ ρε νύχτα το πήρες το δίπλωμα, άσχετε,ανόητε,ανίδεε....

Ειλικρινά τώρα!

Είσαι που λες στην άκρη του γκρεμού, στο ένα χέρι κρατάς τον παιδικό σου φίλο( 20 χρόνια μαζί κ παραπάνω) κ στο άλλο την κοπελιά σου(που τα έχετε 1-2 χρόνια) κ μπορείς να σώσεις μόνο έναν.Τι θα έκανες? Ποιον θα έσωζες?

Για ξανασκέψου το,γιατί εκείνη τη στιγμή τι θα διάλεγες?

Μπάμ κ κάτω

Γιατί κάθε φορά πρέπει να αρχίζουμε κάτι καινούργιο από αύριο?
Γιατί κάθε φορά ξεπερνάμε μόνο την ανάγκη μας για αλκοόλ βγαίνωντας με τους φίλους μας για μπύρες?(κ όχι την κακούργα που μας έκανε έτσι)
Γιατί ψάχνουμε να βρούμε το νόημα έξω από τη ζωή μας κ όχι μέσα κ γύρω από αυτή?
Γιατί τελικά η τέχνη είναι για την τέχνη κ όχι για μένα που την βλέπω?
Γιατί?

Κ αν τελικά μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις,
περιμένω τις πεντακόσιες δικές σου.

Στίχοι για ανθρώπους ρομαντικούς

Κόκκινο φεγγάρι
θολή αντανάκλαση
σπασμένου καθρέφτη
στην αμμουδιά

ζεστό παραμύθι
για κρύες νύχτες
γεμάτο με σκέψεις
για άδεια μυαλά

βασανισμένη ύπαρξη
γιατί γυρίζεις
σαν έρημη βάρκα
σε ελπίδες νησιά

πως δε σ'αγαπήσαν
θα ήτανε ψέμα
γιατί έχεις μείνει
χωρίς αγκαλιά

τραγούδια ποτάμια
κ στίχοι νερά
που σβήσαν λαμπάδες
φωτιές στη καρδιά

αυτή η ζωή σου
με έκανε ψεύτη
αλήθεια να λέω
μονάχα κρυφά

στο ψεύτικο κόσμο
που ζώ σε καθρέφτη
χαμένο,θολό
μες την αμμουδιά

Στίχοι Α.Ζ

Φτού κ από την αρχή

Περπατούσα λοιπόν στην πλατεία κυριακή απόγευμα κ ξαφνικά βλέπω μπροστά μου ένα δεινόσαυρο----πλάκα κάνω---- δύο ήταν, κοντοστέκομαι μπροστά τους λοιπόν κ τους λέω με συγχωρείται αλλά δεν έχει απαγορευθεί ο περίπατος σε άτομα άνω των 2 τόνων μετά το μεσημέρι?
Με κοιτάνε καλά καλά, κοιτιούνται μεταξύ τους κ μου λένε:
Είναι ιδέα μας ή μήπως μόλις μας είπες χονδρούς?
Άπλα μια παρατήρηση έκανα, άντε κ τώρα εξαφανιστήτε από εδώ!
Μα έχουμε εξαφανιστεί εδώ κ χρόνια!
Χμμ,τότε μάλλον ο νόμος δεν ισχύει,αφού δε θεωρείσται πλέον νομικά πρόσωπα...θα πρέπει να το κοιτάξουμε,μια στιγμή εδώ έχω το βιβλίο κάπου.
Με κοιτούν κ μια δεύτερη φορά,ανοίγουν το στόμα κ με κάνουν 2 χαψιές!!!
''Νόστιμος ήταν'' σκέφτονται ανεβαίνουν πίσω στο αεροστατό τους(ήταν παρκαρισμένο πίσω από ένα διαστημόπλοιο γι αυτό δε το είδατε πριν) κ εξαφανίζονται(ξανά).

Μήπως καμιά φορά συζητάτε όταν δεν πρέπει κ δε διαμαρτύρεστε όταν πρέπει?

Εγκλωβισμένος

Καθόμουν κ κοιτούσα το μικρό ψαράκι που έχω στο δωματιό μου να πηγαίνει πέρα δώθε στη γυάλα κ το λυπήθηκα,σκέφτηκα πως υπάρχει τόσος κόσμος εκεί έξω που ποτέ δε θα δεί, πως όλος του ο κόσμος δεν είναι παρα η μικρή αυτη γυάλα.
Κ μέτα θημήθηκα πως ποτέ δεν έχω βγεί από την Ευρώπη κ ούτε κ σκόπευα μέχρι τώρα...

Αλκυονίδες μέρες

Που λέτε λοιπόν ο Δίας ως αιώνιος έλλην (κ μεγάλος πέφτουλας!) ερωτεύτηκε μια κοπέλα την αλκυόνη(γιατί μετά τον αιώνα ο γάμος παραγράφεται) έλα όμως που γυναίκα ελληνίδα δεν ξεγελάς,δε άμα είναι κ μακεδονήτισσα (Ήρα) θύμωσε λοιπόν ακούς εκεί θεά ολόκληρη (γιατί λυχνίας σβησθήσεις πάσα γυνή ομοία) κ την κάνει πτηνό καταδικασμένο να γεννάει χειμώνα κ να πεθαίνουν τα μικρά της (επιστημονική φαντασία τα αντίποινα).
Τι να κάνει κ ο Δίας να την κάνει πάλι άνθρωπο δε μπορούσε ,θα του γινόταν το στεφάνι κολλάρο, σκέφτεται λοιπόν κ αποφασίζει να έχει ο γενάρης κάποιες καλές μέρες να γεννάει η πρώην ερωμένη(άμα έχεις μέσον χιονίζει κ καλοκαίρι...)
Πιο ωραίο από το να εξηγήσεις τα βαρομετρικά ε?ε?

Μοναξιές

Σίγουρα όλοι έχουμε νιώσει ανά καιρούς μοναξιές , χθες το βράδυ καθόμουν σπίτι κ έβλεπα τηλεόραση κ καθώς άλλαζα κανάλια διαπίστωνα πως ήμουν όλο κ πιο μόνος, το κινητό δεν έλεγε να χτυπήσει ,ο αδερφός μου ήταν εξαφανισμένος(όπως συνήθως) κ έπεφτα λεπτό το λεπτό στη μελαγχολία... αυτό που δεν είχα σκεφτεί ήταν γιατί είχα μείνει μόνος, την πραγματική αιτία δηλαδή΄ ξαφνικά το κατάλαβα, έκλεισα το κινητό,τον υπολογιστή κ την τηλεόραση ντύθηκα πλύθηκα κ βγήκα μια βόλτα στους δρόμους,ούτως η άλλως ήταν μια πολύ ωραία νύχτα...ναι κάπου θα καταλήξω μη βιάζεσται... εκείνο το βράδυ έκανα γύρω στις 5 χαζές συνομιλίες, με μια κυρία που περιμέναμε μαζί το λεωφορείο, το σουβλατζή, ένα παππού που με ρώτησε το δρόμο κ μου είπε πως ήταν η περιοχή πριν 30 χρόνια, με τη σερβιτόρα στο καφέ που πήγα, κ με ένα παλιό μου συμμαθητή που πέτυχα στη διαδρομή.
Το περίεργο ξέρεται ποιό είναι? Δεν ξεκίνησα καμία από τις συζητήσεις..............................

Απάντηση

Μου παραπονέθηκαν πως δεν καταλαβαίνουν τι θέλω να πω ε λοιπον ορίστε πάρτε να έχετε φΙΗΦΘΙΟςΕΗ ΦΣ ΦΣΔ δΣεφ Ε213254¨¨!_+!-=3ο1-30#!Ε19ε1Χ(#9Ψ#+χ++++{}¨ΦΓΛΧΨ}ΛΦΛΧΨΚ)1FQLRWFKQFK)$04FWE-ofWEFncn<:{?>":M>}"?>}L{*({* {*({(>P?^(^
καταλάβατε η να γίνω συγκεκριμένος?

Το είναι κ το φαίνεσθαι

Μια φορά κ ένα καιρό σε ένα μακρινό βασίλειο ζούσαν 2 βασιλιάδες που κυβερνούσαν εναλλάξ ανά χρονικά διαστήματα κ η χώρα τους ήταν ευχαριστημένη με την κατάσταση αυτή.Μια μέρα όμως μια αλεπού πήγε κ ρώτησε έναν αυλικό ποιός από τους δύο είχε κάνει πιο πολλά.
Σκεφτόταν ο αυλικός, σκεφτόταν κ ακόμη σκέφτεται.....
Έτσι ζήσαν αυτοί καλά κ εμείς καλύτερα.

(ήμουνα κ εγώ εκεί μα είχα παπούτσια απο χαρτί κ λιώσανε κ πάνε)

Κάτω από τα αστέρια

Λοιπόν στην πραγματικότητα δεν είμαστε κάτω από τα αστέρια.... ξέρω ξέρω συγκλονιστικό?
Η αλήθεια είναι πως επειδή το σύμπαν συνεχώς εξαπλώνεται κ επειδή στην ουσία σημείο αναφοράς δεν υπάρχει η θέση μας προς τα αστέρια είναι σχετική... Γιατί να το γράψω αυτό όμως? Πολύ απλό. Ξεκολλάτε από την εκλογίκευση κάθε γεγονότος, καμιά φορά δε βλάπτει να ονειρεύεσαι για την αξία του να ονειρεύεσαι.

ΥΓ:mathematics rules

Κ προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ αποκοιμηηηηθηηηηηηηηηκαααααα

Πολλές φορές φτάνει ο καθείς σε ένα σημείο στη ζωή του όπου πρέπει να αναρωτηθεί για το τι είναι τελικά σημαντικό, το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν αυτό που επιλέγει κανείς δε συμβαδίζει με κανένα από αυτά που αυτόκλητα η κοινωνία έχει ήδη ορίσει σαν αναντικατάστατες αξίες κ στόχους.
Περί τούτου 2 πράγματα έχω να πω:
1)Ο δρόμος των αποφάσεων είναι δρόμος μοναχικός αλλά όχι μονοδιάστατος καθώς δεν έχουμε την ευχέρεια να είμαστε οι μοναδικοί αποδέκτες των επιλογών μας άρα πρέπει να μερυμνούμε έτσι ωστε να μη θίγουμε τους άλλους
2)Κάθε απόφαση πρέπει να παίρνεται αβίαστα ώστε να έχει την επιθυμητή ισχύ, αποφάσεις που παίρνουμε υπό πίεση ενδέχεται να μην είναι πραγματικά δικές μας

....
.... καληνύχτα
....

Έργα κ ημέρες

Κ την έβδομη μέρα κάθισε ο Θεός κ κοίταξε την δημιουργία του κ σκέφτηκε ουπς....
Ναι άλλη μια παραγωγική βδομάδα έφτασε στο τέλος της κ αποφάσισα να γράψω κάτι μια κ έχω κ ιστολόγιο άρα υποτίθεται πως γράφω συχνά (λέμε τώρα). Αλλά η αλήθεια είναι πως τελικά κάτι που κάνει κάποιος με μεράκι ποτέ δε μπορεί να είναι κακό άρα σηκωθείτε από κρεββάτια,καρέκλες,ανάκλυνδρα,ντιβάνια κ τρέξτε να ενημερωθείτε εξάλλου δε τα λέω εγώ αλλά ο σοφός γέρος από το βουνό άρα είναι σωστά...(ως γνωστόν σοφός γέρος σε νησί δεν υπάρχει, αλλά αυτό είναι ένα θέμα κοινωνικού ρατσισμού με το οποίο δε θα ασχοληθούμε σήμερα)