Σήμερα τα ξημερώματα έφυγε απο την ζωή(εκοιμήθη) ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ύστερα από άνιση μάχη με τον καρκίνο. Πολλοί ήταν αυτοί που τον έκριναν για τα έργα κ τα λόγια του, για άλλους παρά ήταν διαχυτικός, για άλλους δε τηρούσε σωστή προς την εκκλησία εικόνα κ κατά άλλους ήταν υποκριτής Ένα είναι σίγουρο όμως, δεν έπαψε ποτέ να είναι γνήσιος φιλλέλην κ προσπάθησε πολύ ώστε η εκκλησία να ξαναέρθει σε επαφή με τους νέους, που πλέον τόσο πολύ έχουν απομακρυνθεί από αυτή(κ με το δίκιο τους σε κάποιες περιπτώσεις).Έζησε σε μια εποχή που η πίστη στο θεό θεωρείται μεσαιωνική αξία κ τροχοπαίδι, δε θα κρίνω αυτή την άποψη, θα πω όμως το εξής, όταν χάνεις την πίστη σε κάτι ιδεατό εύκολα χάνεις κ την πίστη κ στα υπόλοιπα πράγματα για προφανείς λόγους (είναι χειροπιαστά κ άρα ίσως αδιάφορα).
Κ κλείνωντας ένα έχω να πω.
Αντίο Χριστόδουλε κ εμείς σε πάμε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Το να νιώθεις ότι όλοι σου ρίχνουν μπηχτές στα ποστ τους πρέπει να ονομάζεται βλογοπαράνοια...
Ο Θεός να τον αναπαύσει και να τον συγχωρήσει, αν και το τελευταίο το κόβω χλωμό. Λυπήθηκα γι'αυτόν όπως θα λυπόμουν για κάθε άνθρωπο που φεύγει. Αλλά δεν φέρνεις τον κόσμο κοντά στην εκκλησία όταν η εκκλησία έχει καταντήσει άντρο παρανόμων, σεξουαλικά διεστραμένων ανθρώπων, μέσα στην χλιδή, τα πλούτη και την υπερβολή. Η εκκλησία θα αποκτήσει(?) πιστούς μόνο όταν ο κόσμος θα την νιώσει δίπλα του, κοντά στα προβλήματά του. Όταν οι χρυσοί σταυροί θα λιώσουν και θα δωθούν τα χρήματα στους έχοντες ανάγκη. Και στην τελική μην ξεχνάς: Ο θεός και η εκκλησία δεν είναι απαραίτητα έννοιες που συμπίπτουν. Δεν χρειάζεται να έχεις αντιπροσώπους για να νιώσεις το Θεό ή για να σε νιώσει Αυτός. Πόσο μάλλον αν ο αντιπρόσωπός Του είναι ένα κουμάσι και μισό.
ΥΓ: Θα ήθελα να υπογραμμίσω την ειρωνία. Τα όσα υπέφερε τον τελευταίο καιρό από τους άλλους τραγόπαππες που θέλαν να τον φάνε πριν την ώρα του, τα είχε κάνει και ο ίδιος στον προηγούμενο. Δεν ξέρω αν το λένε Θεό, πάντως σίγουρα το λένε δικαιοσύνη...
Πρόσωπο με πολλούς φίλους κι ακόμα περισσότερους εχθρούς.
Πίστευα πως θα μπορούσε να τα είχε πάει καλύτερα.
Ίσως γιατί είχα ξεχάσει τη ρήση "Για να δεις το χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώστου εξουσία...."
Ό,τι κι αν ήταν στο αξίωμα, παραμένει ένας άνθρωπος που έφυγε από τη ζωή παλεύοντας με τον καρκίνο...
Απλώς θα πω ότι χάρηκα που διάβασα αυτό το ποστ και ότι συμφωνώ μαζί σου. Δυστυχώς η ευτυχώς πλέον η μόδα μας θέλει άθεους όμως αντέχουμε τόση μοναξιά μέσα στο σύμπαν;
Δημοσίευση σχολίου