Tέλμα?





Τρέχω πατώντας πάνω σε φύλλα
ενώ μετεωρίζονται πάνω από την πάχνη της χλόης
πασχίζοντας να αναδείξω
την ευκολία ενός τυχαίου μεγαλείου

σπρώχνω την γη τρέξει
και αναδιπλώνεται και χάνεται
στο άπειρο ενός κοσμικού κενού
που μόλις γέμισε κροτίδες

στον πάτο μιας απέραντης λίμνης
βούτηξα και βρήκα ένα όστρακο
και άδραξα από μέσα του
το όνειρο της γούρνας να γίνει θάλασσα

πέταξα πάνω από κορφές
που λύγισαν από το βάρος της συνείδησης
και τίναξαν τα κλωνάρια τους
μέσα από την σιωπή μου

και όταν ξαπόστασα άξαφνα
και είδα αλυσίδες γύρω μου να πλέκουν
σφιχτά έκλεισα τα μάτια
και οι ψυχή μου άρχισε ξανά να τρέχει

και έγινα ένα με τα όλα
που το καθένα μόνο του
ήτανε λίγο από το τίποτα!