Είχα καιρό να γράψω διότι έτσι έπρεπε,
περικοκλάδες μπλέχτηκαν στις σκέψεις μου
και σαν σαμάνος έρημο έκανα το μυαλό μου
και από την πέτρα τη ζεστή που μ'έκαψε
μικρό λιοπύρι φάνταζε η καρδιά μου
κι η φαντασία μου θαρρείς ξεπέζεψε
σαν άσπρο άλογο μπροστά μου
μα και τα κουλουβάχατα που άφησα
τώρα ξεχύθηκαν μπροστά μου
μα τι ωραιά μοιάζουν τώρα πια
που άτακτα γίναν τα ονειρά μου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Καλώς μας ήρθες πάλι κι ας είναι άτακτα τα όνειρα σου ;)
Ε... γκχμφ... ναι...
Τι άλλα νέα;
Καλά;
Καλώς σας βρήκα και με συγχωρήτε που έλειψα τόσο πολύ, ανυπομονό να διαβάσω τι έχετε γράψει τόσο καιρό (ω θεούλη μου θα πάρει καιρό αυτό!!!)
Δημοσίευση σχολίου