Είπα να φύγω, τελικά όμως...

Έκατσα
Α)Στα αυγά μου
Β)Στην καρέκλα μου
Γ)Στο διαγαλαξιακό διαστημόπλοιο ΕΡΜΗΣ (σαββατοκύριακα τα παιδιά δωρεάν)

Τελικά τώρα τελευταία όλο συμπεράσματα βγάζω κ όχι κατασκευαστικούς συλλογισμούς, αυτό σημαίνει 2 πράγματα, ή ότι έχω γίνει σοφός(τρέμε γέρε τρίζει η καρέκλα της εξουσίας σου) ή ότι αυτή η βότκα είναι πολύυύυύύύύύ παλιά!

Συμπέρασμα Α)Η ζωή δεν είναι ούτε ο τόπος,ούτε ο χρόνος, παρά μόνο συναντήσεις
Β)Δεν έχει σημασία ούτε τι λές, ούτε πως το λές, αλλά ποιος σε ακούει

Ω γαμώτο!!!!

Ναι, μπήκε η άνοιξη κ μαζί με αυτή μπήκαν κ οι ιδέες,
πολλές ανεξάρτητες,
τρομακτικές για μια εποχή που συμβολίζει την ανάσταση

ίσως όμως ανακουφιστικές,

κ περνάνε οι μέρες, ωραίες,ηλιόλουστες
αλλά οι νύχτες,οι νύχτες είναι πάντα οι ίδιες
αρχέγονος ο φόβος του ανθρώπου για το σκοτάδι, για τη λήθη
γιατί ένα φοβόντουσαν πάντα οι άνθρωποι πιο πολύ κ από τον θάνατο

την λησμονία που έρχεται κ καλύπτει όλη την ζωή
από την αρχή ως το τέλος,
κ από το τέλος ως το παρόν,το παρόν που τελικά
δε ζήσαμε,
αφού κανείς δε μας θυμάται

μικρό το δωμάτιο για τόσο μεγάλες σκέψεις
κ βγαίνω έξω

γιατί είναι ωραία η άνοιξη όπως κ να την κάνω
κ ένα λουλούδι όμορφο φτάνει για να ανασάνω