The unavoidable

I was walking through the old passage that led to the end of the road and into the forest.
I knew this forest since i was a kid.Actually it seemed like a forest when i was small, now it seemed to me like a bunch of unattended trees.It was dusk, some birds were chirping in a low tone cacophony and the soil was still moister. I was carrying with me an axe and a plastic bag to put the chopped pieces inside. I stopped a bit to choose which tree i should cut, they all seemed the same.
I turned right and decided to chop the one that looked easier to bring down.I raised the axe but before hitting the tree i felt a burn in the back of my head followed by an intense pain.I searched through my hair and realized there was blood. Then a second shock in my back confirmed that something is hitting me hard. Putting my hands to my face i turned to see a child throwing rocks at me yelling to leave the tree alone. This tree said the boy is my galeon, my fortress and my friend and yelling that rushed and headbutted me in the ribs. I fell and the boy started hitting me while i was down.
I felt dizzy and confused, the axe was still in my hand, i grabbed it and hit the boy to the chest, blood sprayed all over. What have i done i mumbled. I lost my senses, i was no longer who i was, i remembered when i was 10 years old playing in the huge forest, i was running and climbing carelessly. I was on top of the great tree, the one that i once named "everlasting giant", i was being a knight or a pirate on top of my favorite tree.
My eyes opened slowly, i was still down watching the tree i was about to cut. That tree looked very familiar now, it was indeed the everlasting giant.
The boy was next to me barely breathing. I stood up and saw his face clearly, my own face of 20 years ago. I started to panic, i pushed his chest and shouted no, please don't die not now,now that i need you the most.
I picked the axe and through it away. The boy opened it's eyes. I t was not too late, it could be still saved.I could still be saved.
The boy disappeared, the man was standing alone among the trees, but there were not just trees anymore, they were the great forest.

Απογευματινός λυρισμός

Είδα εψές στον ύπνο μου,
θεριόν ανήμερο κραυγάζων,
βρυχηθμούς άλλαλους,
που ατρόπως πυρ και μανία,
άυλα εξίσωνε.

Πιο τάχα ,
συλλογικό ενσυνείδητο,
υποσυνείδητα ανακίνησε
και ανάδυσε βιαίως
εικόνες ξένες και γνωστές
συνάμα.

Και έτρεχα δια να ξεφύγω
πατώντας πάνω, σ' ανθών πέταλα
που ξεκολούσαν ρυθμικά
ακολουθία αριθμών απέραντη
δυναμικά ακολουθώντας.

Και κάθε κτύπος έμοιαζε,
ίνα απωλέσει πόνο και χαρά μαζί,
κενών συναισθημάτων συγχορδία
που τόσο περίτεχνα
ισοσκέλιζε,

Νιώθω ορμή στο χέρι μου
και αντικρύζω
ξίφους θωριά
με φως πάλευκο ντυμένο
ωσάν τ' αποσπερίτη

και μπρός μου στέκει ήρεμη
πένα χρυσή αιωρείται
σαν σβούρα ξύλινη μικρού παιδιού
σ'άδειο πεζούλι
που  ατέρμονα γυρίζει.

Κινώ να την κρατήσω
κι ευθύς χάνεται
σαν όνειρο ή αντανάκλαση
σαν νηνεμία
που το κύμα αναμοχλέυει.

Γυρνώ ξοπίσω, τι να δώ;
θάμπος μεγάλο φλέγεται
και ο κόσμος το κοιτά και απορεί
κι ακίνητα προσμένει
τη σκουριά που απέρχεται.

Και τα βουνά κι οι θάλλασες
γίνηκαν μείγμα
που γρήγορα τόσο γύρισαν
που χρώμα μόνο του
απέμεινε το άσπρο.

Κι υψώθηκα σε ουρανούς παλιούς
και νέους συννάμα
άλλοτε γκρί κι άλλοτε μπλέ
το μπλε που βρίσκει το λευκό
στην άκρη του οινοπνεύματος.

Κι ο νους μειδίασε
στου χάους την πλάνη
κι ανεμογύρισε κι εστάθει
δείχνοντας πάντα ίδια ρότα
αυτή του νότου.

Μα τι σας λέω
κι ανυπερθέτως την κόμη σας κουράζω
με πράγματα συμβολικά
ονείρου γενόμενα
σαν θάμνου φύλλα στραβού.

Ας κοιμηθούμε χαρωποί
κι η αυγή θα φέρει εις πέρας
όλους του φόβου ίνα νικήσει
για να θεριώσουν σαν σπαρτά
και μεγαλώσουν νέοι.

The luminous ninja night

Once upon a time in a land named Japan a family of ninjas lived in a village named Tokyo.
One day the mother ninja said to her daughter that she needed to deliver a pack of surikens to her gradmother who lived alone in the sewers.
Take these weapons and deliver them but be very carefull not to wander to the sewers because teenage mutant ninja turtles live there and they might eat you.
So the little ninja in order to be as stealthy as possible putted a black hood and began her way there.
One her way she saw a werewolf and the werewolf asked the little hooded ninja girl where she was going.
The little girl answered: You ask where i am going? Well i am going to kill you! And with a back flip she unleased her sword and cutted the werewolf into 3,000,000 pieces and then burned them with a flamethrower and burried them in silver dust.
The girl then continued her way and arrived to the grandmothers cave, but the grandmother looked different.
Why is your ears not there asked the little hooded girl?
Because i am deaf answered grandmother.
And why does your mouth has no teeth asked the little hooded girl?
Because i am toothless and old answered the grandmother.
And why are you green and have a shell in your back?
Because i will eat you said grandmother who turned into a teenage mutant ninja turtle and swallowed the little hooded girl. But at that time AXE-COP(http://axecop.com/) wandered outside the cave and saw what happened, so he ate some pinetree leafs and became pinokio, now he could enter the mouth of the turtle and free the little ninja girl who was actually Gepeto his father.
So after freeing Gepeto,they traveled to their stone house because the straw and wooden one were destroyed and were married and happily ever after.

Glimpses

In the white oasis
of an orange sun
a mocking bird is singing

of nomads and camels
of water and sand
of tales that are unforgiving

it sang and it sang
of the endless of night
and the wispers of those,never alright

then it flew and it fled
from the torchure of heat
from the hotness of glass not yet to be done

up and above
embrashing the sky
touching the dome of a land that never cries

and it saw the vastness of earth
the whiteness of clouds
the spotted dark of what lies in the ground

and the scorpion weaps
of the company lost
of the neighbouring bird which now is toast

Η πεταλούδα που κάθισε στο μάτι μου

Ήταν βράδυ, είχα γυρίσει κουρασμένος από την δουλειά και αναζητούσα κάτι να τσιμπίσω.
Έξω τα φώτα νέον του δρόμου βουίζαν από την παρουσία ενοχλητικών εντόμων, ιδιαίτερα μίας νυχτοπεταλούδας ορατής από το παράθυρο της κουζίνας.
Μιας νυχτοπεταλούδας όχι όμορφης αλλά από αυτές τις χοντρές, που μοιάζουν με ιπτάμενες κάμπιες γεμάτες με πράσσινα αηδιαστικά αυγά στην κοιλιά τους και χρώμα σταχτύ λες και βγήκαν από την καμμινάδα.
Έψαχνα λοιπόν όπως έλεγα να φάω κάτιτις, τα ράφια άδεια, τα μπισκότα εξαφανισμένα από κάποια επιδρομή του λιχούδη αδερφού μου, τελευταία έξοδος Ρίτα Χειγουόρθ το ψυγείο.
Το ανοίγω και τι να δώ, το απόλυτο κενό, ούτε πείραμα με εξομοιωμένες συνθήκες σε εργαστήριο της NASA τόση ακρίβεια. Αλλά μια στιγμή, κρυμμένο πίσω από κάτι μαρμελάδες που δεν φαγώθηκαν ποτέ ένα αυγό, και μάλιστα φρέσκο!
Τι ευτυχία, επιτέλους θα έτρωγα!!!
Έβγαλα το τηγάνι και αποφάσισα να το κάνω τηγανιτό(νταάααά με το τηγάνι βραστό θα το έκανα).Ήμουν έτοιμος να φτιάξω αυγό μάτι.
Άνοιξα τον εξαεριστήρα αλλά δε δούλευε(ΑΡΓΚΚΓΑΚΦ) τι να κάνω προκειμένου να μη βρωμίσουμε,άνοιξα το παράθυρο και πήγα να στρώσω στο σαλόνι για να φάω στην τηλεόραση.
Εκείνη τη διαολεμένη στιγμή και ενώ έβλεπα έκτακτο δελτίο η σιχαμένη πεταλούδα είδε το φως μπήκε στο σπίτι και πέταξε κατευθείαν προς το τηγάνι, στριφογύρισε τρεις φορές πάνω από το αυγό μάτι και μετά πήρε φόρα και πέταξε κατευθείαν μέσα στο σαλόνι και έκατσε πάνω στο μάτι μου.

Τhe Death of Mr. Bombigton

Mr. Bombigton's life was not indifferent from any man of his age.
He woke up every day at 6 a.m sharp and enjoyed his lovely breakfast, muffins with raisins from Mrs. Delaways bakery and earl gray tea. Ah, yes a splendid breakfast indeed.
After that ,except from this sunday, Mr. Bombigton took a walk around the Torridon hills sniffing the fresh air and gazing on the beauty of the murky clouds spotting the sky like the back of a gray leopard. Scotland was indeed charming this time of year.
It was at this particular point were Mr. Bombigton was found by his wife lying in the ground with his eyes closed, almost half asleep.
Mr. Bombigton was dead sure that he would not be found by his wife, she wanted his help for house cleaning.
Mr. Bombigton won the lottery and moved 5 years ago, i wonder if he is still alive, when i last see him was at his 45 years birthday.
Mr. Bombigton vanished from the earth when a dinosaur riding a Harley shot him in the head while he was surfing in Maldives.

Η κρίσιμη νύχτα

Πατήσια περασμένες 12, είχε ήδη αργήσει.
Τράβηξα τον γιακά προς τα πάνω, το κρύο είχε αρχίσει και έδειχνε το αληθινό του πρόσωπο.
Κοίταξα δεξιά και αριστερά, κανείς, άνοιξα το πακέτο και έβγαλα ένα ακόμη τσιγάρο.
Θεέ μου,τι σπαστικό να ανάβεις αναπτήρα με γάντια.
Ξαφνικά ακούστηκε θόρυβος!
Αποτραβήχτηκα στο θυλήκωμα του τοίχου, το στενό ήταν σκοτεινό και υγρό, ακόμα κι οι ζητιάνοι το απέφευγαν. Πήρα βαθιά ανάσα και στάθηκα ακίνητος.
-Σκατά,το τσιγάρο έφεγγε ακόμα αναμένο στο πάτωμα.
Το πάτησα σιγά με τη σόλα του παπουτσιού.
Όλα ήταν ήρεμα για λίγο, μετά όμως εκείνος γύρισε, τα χαρακτηριστικά του γίναν λεπτομερή και η κόκκινη φωτεινή μύτη του δεν άφηνε περιθώριο για αμφιβολία.
-Ώστε εσύ είσαι πίσω απ'όλα αυτά Ρούντολφ.
Το βλέμμα του σκοτείνιασε,τα κουδουνάκια στα κέρατα σείστικαν σπασμωδικά.
Είδα το χέρι του να μπαίνει στην τσέπη του σακακιού του.
Η καρδιά μου χτύπησε, δεν είχα χρόνο έπρεπε να αντιδράσω αμέσως, ένιωσα το πιστό μου γκλόκ στην καπαρτίνα, το γράπωσα και πυροβόλησα μέσα από την τσέπη.
Το σημάδι ήταν ακριβές και ο θάνατος ακαριαίως.
Πήγα από πάνω του και τον αγκάλιασα, αντίο φίλε μου, ξεκουράσου τώρα.
Έφυγα κουρασμένος και με πόνο στην καρδιά.
Άτιμη δουλειά , έπρεπε να γίνει όμως.
Το άλλο πρωί ανακοίνωσα τι θα γίνει.
Ελάφι στιφάδο.
Το φάγαμε.
Ήταν νόστιμο.