Η ανεπαίσθητη ευχαρίστηση της ιδιοσυγκρότησης.

Φοβού τους κουτσούς, διότι έχουν ακόμη ένα πόδι για να σε κλωτσήσουν.

Φοβού τους χορτάτους,διότι χόρτασαν από σένα.

Φοβού τους πιστούς,διότι έχουν χάσει την πίστη στον ευατό τους.

Φοβού τους εύστροφους,διότι ποτέ δε θα ευτυχήσουν σε αυτό τον κόσμο.

Φοβού τους βρυκόλακες,διότι προφανώς δεν υπάρχουν.

Φοβού τους ολίγους,διότι είναι η πλειοψηφία πλέον.

Φοβού τους μαθηματικούς,διότι και αυτοί ου γαρ ξέρουσι τι ποιήσει.

Φοβού τις χορεύτριες,διότι θυμήζουν τι σημαίνει να λάμπεις για λίγο.

Φοβού τους ντροπαλούς,διότι θα κάνουν σε λάθος στιγμή την επαναστασή τους.

Φοβού την ομορφία,διότι αυτή δημιούργησε την ασχήμια.

Και τέλος φοβού τα μπιζέλια,διότι παρα είναι σφαιρικά για να υπάρχουν στην φύση.

Α-ρ-κ-ο-υ-δ-ι-α-ρ-η-ς

Είχα καιρό να γράψω διότι έτσι έπρεπε,
περικοκλάδες μπλέχτηκαν στις σκέψεις μου
και σαν σαμάνος έρημο έκανα το μυαλό μου

και από την πέτρα τη ζεστή που μ'έκαψε
μικρό λιοπύρι φάνταζε η καρδιά μου
κι η φαντασία μου θαρρείς ξεπέζεψε
σαν άσπρο άλογο μπροστά μου

μα και τα κουλουβάχατα που άφησα
τώρα ξεχύθηκαν μπροστά μου
μα τι ωραιά μοιάζουν τώρα πια
που άτακτα γίναν τα ονειρά μου