Παραγγελία πρώτη.

Περιδιαβαίνωντας ρωτά
αναπολλώντας ψάχνει
πώς κάποτε είχε κ αυτός
το λόγο να υπάρχει

είχε ξεχάσει την χαρά
κρύφτηκε απ'την ελπίδα
η αλήθεια σαν επρόβαλλε
έμοιαζε καταιγίδα

σε όλου του κόσμου τη σιωπή
έψαξε τη σοφία
βιβλία τόνους διάβασε
να βρεί την γοητεία

το κάλλος περιφρόνησε
και έχασε το πάθος
σε πλήθος στέκεται τρανό
και νιώθει πιο μονάχος

το νόημα χανότανε
η σκέψη αφηρημένη
και κάθε μύχια κραυγή
έμοιαζε φιμωμένη

μάταια μοιάζαν τώρα πια
του κόσμου γεγονότα
δώσε σημάδι ουρανέ
χάραξε ρότα

αφουγκραζόμενος αυτά
σαν να κουράστηκε
με θέματα φιλοσοφικά
τι καταπιάστηκε;

είχε να βγάλει τις φακές
και από το φούρνο
και να ποτίσει στο κηπάκι του
τον προύνο

σωκράτη,πλάτωνε σοφέ
αχ με ατίμωσες
να προπληρώσω τη δεή
δε μου το ΘΥΜΗΣΕΣ

Αλλοτινές εποχές

Στη γωνία σκονισμένο
νικημένο απ'το ραδιόφωνο
κάθεται ανασκουμπωμένο
ένα παλιό γραμμόφωνο

κ θαρρεί πως γέλασε
της καρδιάς τον χάρτη
όταν άξαφνα θαρρώ
το κοίταξε ένα μάτι

νιώθει δυό χέρια στιβαρά
να το ανακαθούνε
μα τρέμαν κάπως λυπηρά
ανδρός μικρού να είναι

ξέρω πως είσαι αλλοτινό
παλιό σαν κ εμένα
άκουσε γέρικη φωνή
παίξε λίγο για μένα

μια ακατανίκητη χαρά
μέσα του πια κυλούσε
κ μελωδία ουράνια
να βγάλει προσπαθούσε

μα ήταν το ηχείο του παλιό
ίσως γαλβανομένο
κ ενός ποντίκου τσιριχτό
έβγαλε το καημένο

μη σε τρομάζει θυσαυρέ
πως δε λαλάς σαν πρώτα
κ εμένα τα δικά μου αυτιά
άλλη τραβάνε ρώτα

Α.Ζ

Η σκιά του οβελίσκου

Ήταν σίγουρα εμφανές ότι η διάσπαση προσοχής, που με κατατρέχει ανά καιρούς θα έμενε να αποτελούσε αναπόσταστο κομμάτι τη ζωής μου και μάλιστα του τέλους της όπως τελικά προέκυψε. Θυμίζω στους νέους αναγνώστες τον τραγικό θάνατο μου από 2 δεινοσαύρους λόγω νομοθεσιακών διαφορών(και της διόλου ευκαταφρόνητης διαφοράς μεγέθους που μας διείχε και έληξε τα επιχειρήματα από μεριάς μου).
Έιχα δεί την σκιά στα πόδια μου και είχα κάνει την παρατήρηση ότι μέχρι πρότυνως είχε ξαστεριά, και θα είχα γυρίσει να κοιτάξω πίσω μου άν ένα αναθεματισμένο σαλιγκάρι δεν διέγραφε με απόλυτη ακρίβεια παραβολική πορεία μπροστά στα πόδια μου.
Σκέφτηκα λοιπόν να μετρήσω πρώτα την πορεία να υπολογίσω την ακτίνα και να φτιάξω μία στατιστική για τι είδους κινήσεις ακολουθεί το σαλιγκάρι που θα επαναλαμβάνονταν σε κάθετο και κεκκλημένο επίπεδο ώστε να αποδείξω ότι οι μαγνητικές γραμμές της γής επιρρεάζουν και τα έντομα.
Αφού τελείωσα θυμήθηκα ότι κάτι έπρεπε να είχα κάνει.
Και τότε με πλάκωσε ο οβελίσκος και σκοτώθηκα.
Αλλά έμαθα ένα πολύτιμο μάθημα.
Η βαρύτητα είναι ανεπιρρέαστη της πορείας του σαλιγκαριού.
Θα το σημείωνα και στο μπλοκάκι μου αλλά το χέρι μου είχε πολτοποιηθεί, κρίμας και φορούσα και καινούριο ρολόι.
Αλλά τώρα που είπα ρολόι, αχ , ο χρόνος τι σου είναι, παλιά οι άνθρωποι δρούσαν με 25ωρο βιολογικό ρολόι το ξέρατε?

H πίεση

Είχε να κάνει με ένα σταφύλι νομίζω ίσως και να ήταν δυο όμως ή τρία
ή ακόμα τέσσερα και πέντε ίσως, λογικά,
αλλά κ παραπάνω θα έλεγε κανείς,ναι σίγουρα παραπάνω, αλλά έχει σημασία?
Υποθέτω πως έχει, ναι μάλλον έχειή είχε ή κάποτε θα έχει στο μέλλον ίσως...
αλλά ο χυμός ήταν ωραίος, πολύ ωραίος
έτσι θυμάμαι τουλάχιστον,
και τα σταφύλια, ναι τα ζούπηξα μες την παλάμη μου κ εγίναν ένα,
από αυτά ένα ήταν ωραίο μεγάλο, άλλα μικρά και κακομούτσουνα,
όμως δε τα θυμάμαι καλά τα υπόλοιπα.
Σημασία είχε το ζουμί που έδωσαν,
και έδωσαν πολύ
και δημιούργησαν μια άμορφη μάζα στο τέλος,
μάζα ωραία λέξη,
μικρά κ μεγάλα χαθήκαν και όλα δώσαν την ίδια ουσία, που χρησίμευσε για 5 ξεδιψαστικά λεπτά κ μετά ξεχάστηκαν...