Λοιπόν... και ένα ψάρι(¨)

Η ζωή είναι σκληρή μου είπε ένας φίλος μου την ώρα που ρούφαγε τον καφέ του,
σχολιάζοντας τα τελευταία γεγονότα.

Ε λοιπόν ξέρετε κάτι η ζωή δεν είναι σκληρή, είναι λάθος να το λέμε αυτό.
Η ζωή είναι αηδιαστικά ουδέτερη κ όταν συμβαίνει κάτι είναι συνέπεια αλληλουχίας γεγονότων που επίσης είναι εκνευριστικά ουδέτερα.

Το σκληρό είναι το ότι εμείς σαν άνθρωποι δεν αντέχουμε στη σκέψη αυτή.
Δηλαδή ότι μπορεί να την πληρώσουμε ενώ είμαστε καλοί.
Τι είναι καλό όμως?

Κ αυτό δικό μας κατασκεύασμα είναι. Δεν υπάρχει καλό κ κακό.
Κ δεν υπάρχει γκρί.

Υπάρχουμε εμείς κ ο σεβασμός μας προς τους συνπορευτές μας στην ζωή.
Και δεν εννοώ μόνο τους ανθρώπους αλλά κ την φύση.

Γιατί κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι αποτελούμε μια τρίχα της κουβέρτας που είναι το σύμπαν,κ παγερά αδιάφορο το αφήνει το σύμπαν που υπάρχει ζωή.

Θα έλεγα πως η ζωή είναι τόσο εύθραυστη, γιατί δεν έπρεπε να υπάρχει.

Συντομη παύση εδώ.

Υπάρχει όμως και τα καταφέρνει διότι δεν έχει συναισθηματισμούς.

Δεν ήταν ουτε καλό ούτε κακό το ψάρι που φάγατε προχτές, απλά έτυχε να περνάει απο εκεί.
Απλά έτυχε να μην καταλάβει ότι ζει σε μικρογραφία και ότι απο εδώ μέχρι τον απέναντι βράχο δεν έπρεπε να βολτάρει,και ας έζησε όλη του την ζωή εκεί.

Το κατρακύλημα

Τελικά

Η εξυπνάδα είναι έμφυτη

Η σοφία είναι παροδική

Κ η βλακεία κατακτήται με πολύ κοπό.